Na de eerste twee weken van een volledige (halve) lockdown te zijn doorgekomen, werd ik vandaag alweer wakker in een nieuwe realiteit. Heel Italië ligt stil, we zijn het nieuwe Wuhan van de wereld.
Het aantal besmettingen blijft immers alarmerend stijgen, het aantal doden eveneens. Enkel en alleen burgerzin blijkt onvoldoende, na tien dagen beginnen mensen schijnbaar naar achterpoortjes te zoeken om de quarantaine inventief te omzeilen.
Bovendien werden mensen op straat op wandel met de hond of te voet om brood vanop balkons uitgescholden voor asociaal, terwijl net diezelfde mensen wel met de trein naar de fabriek mochten om aan de productielijn auto’s in elkaar te steken. Mensen voelen al snel het gebrek aan logica als het om maatregelen gaat die hun persoonlijke vrijheid inperken.
Nu wordt het eenvoudiger: enkel noodzakelijke activiteiten en productie (persoonlijk, kleinschalig of op industrieel niveau) mogen nog, zijnde voeding, medicijnen, transport, de chemische sector, verpakkingsmaterialen …
Gek genoeg heeft deze drastische lockdown van de industrie weinig gevolgen voor het dal waarin ik woon. In ons dorpje van amper 200 inwoners zijn er twee handelszaken met essentiële producten, namelijk een voedingszaak en een tabak-/krantenwinkel, en de post. Alles blijft dus gewoon open.
In onze zone is er weinig industrie en weinig werk. Er zijn alleen glasfabrieken die zorgen voor glasrecuperatie en verwerking naar flessen en verpakking (grotendeels voor de voedingssector) en dus open blijven. Anderzijds loopt door ons dal een drukke spoorlijn waar de andere helft van onze bewoners aan werkt en vermits transport noodzakelijk is gaat dat ook door.
Alle anderen zijn ingeschreven als ‘boer’ (noten, wijn en granen) en inderdaad, de landbouw draait gewoon verder.
Wij zitten hier dus in de absurde situatie dan onze altijd eerder ‘doodse’ zone even actief blijft als voorheen, daar waar metropolen als Turijn en Milaan en de daarrond liggende grootindustrie volledig zijn stilgevallen.
Het aftellen naar 25 maart was dus zoals verwacht nutteloos, datzelfde zal vermoedelijk gelden voor 3 april, het blijft hier geduldig wachten op beterschap.