Allereerst : de wetgeving rond verbouwen in Italië is moeilijk te begrijpen, wijzigt constant + er zijn veel lokale en regionale regels. Zelfs professionals geraken er niet altijd uit, dus probeer niet om hierover zelf alles te weten te komen. Tegen dat je zo ver bent, is het alweer veranderd.
In het algemeen is het zo dat er de laatste jaren een aantal regels en wetten zijn gekomen met als doel de bouwsector te stimuleren om zo ook de crisis tegen te gaan. Dit zorgt er NIET voor dat je zomaar wat kunt doen zonder vergunning, Italië blijft een erg bureaucratisch land. Maar voor vele werkzaamheden is de procedure nu makkelijker en vooral SNELLER.
Er is in Italië een wettelijke onderverdeling van soorten verbouwingswerkzaamheden :
(1) het normale onderhoud van een gebouw: dit dient om de staat van het gebouw te verbeteren of in stand te houden zonder dat je er echt iets aan wijzigt, zoals bijv. het schilderen van de ramen of het vervangen van de tegels.
(2) het buitengewoon onderhoud van een gebouw: werkzaamheden die delen van het gebouw wijzigen (ook structureel), bijv. een slaapkamer omvormen tot badkamer waarbij dus de functie van die kamer verandert of het vervangen van houten ramen met aluminium ramen.
(3) de conservatieve verbouwing: dit zijn grotere werkzaamheden waarbij het type gebouw en structuur gerespecteerd wordt en het gebruik gelijkaardig blijft. Deze werkzaamheden dienen vooral om de bruikbaarheid van het gebouw te verhogen. Nogal een vage omschrijving, maar voorbeelden maken het misschien duidelijker : een plafond verhogen zodat je van een bergruimte een woonkamer kunt maken, een raam toevoegen aan een kamer zodat de minimumverluchting er is (ruimtes moeten raam/deuropeningen hebben van minstens 1/8 van de vloeroppervlakte om leefruimte te kunnen zijn).
(4) de “echte” verbouwing waarbij je een gebouw zodanig verbouwt dat een deel of het geheel ervan compleet anders is dan ervoor. Bijvoorbeeld : het afbreken en heropbouwen van een gebouw, het omvormen van een zolder naar kamers, het toevoegen van een veranda, het aanbouwen van een kamer.
Werken waarvoor je geen toelating nodig hebt en die je niet moet communiceren aan de gemeente :
Alles wat onder (1) valt + aanpassingen die je wilt doen om een gebouw rolstoelvriendelijk te maken zonder dat je een structurele wijziging aanbrengt.
Maar er zijn een paar uitzonderingen waar je wel even de werkzaamheden die onder (1) vallen moet communiceren, dus er wordt aangeraden om altijd eerst te controleren bij de gemeente.
Werken waarvoor een CIL (communicazione di inizio lavori semplice) volstaat.
De CIL is een communicatie aan de gemeente van eenvoudige werkzaamheden zoals:
– werkzaamheden die onder (2) vallen met uitzondering van deze waar je structurele wijzigingen aanbrengt.
– het opdelen van wooneenheden binnen een gebouw of van meerdere wooneenheden één maken.
– tijdelijke wijzigingen van max. 90 dagen
– aanleggen van buitenbetegeling
– het aanleggen van wateropslagtanks
– zonnepanelen (buiten het historische centrum)
Werken waarvoor een CILA (CIL asseverata) nodig zijn vallen meestal ook in categorie (2) . Het verschil tussen beiden is dat een CIL kan ingediend worden door de eigenaar zelf, terwijl je voor een CILA een architect, geometra of ingenieur nodig hebt.
En volstaat voor een werkzaamheid van categorie (2) de CIL of CILA niet dan moet er een SCIA (Segnalazione Certificata di Inizio Attività) ingediend worden. Dit is de vervanging van de vroegere DIA, maar gemeentes kunnen er ook voor kiezen om een DIA te vragen.
En voor de “zware” verbouwingswerken van categorie (3) en (4) is er dan een echte (ver)bouwvergunning nodig of Permesso di Costruire. Die moet ingediend worden bij de “Sportello Unico per l’Edilizia” samen met documenten die jouw eigenaarschap bewijzen, plannen opgesteld door een bevoegd persoon (geometra, ingenieur of architect) die tevens verklaart dat de werken voldoen aan alle urbanistieke voorwaarden en bouwvoorschriften.
De meeste buitenlandse kopers in Italië kopen een huis aan waar nog echte verbouwingswerken moeten gebeuren, een goede geometra of architect is in dat geval onmisbaar.
Hou er ook rekening mee dat voor sommige werkzaamheden die vallen onder (3) en (4), en in sommige gebieden (bijv. in en bij natuurgebieden) niet enkel de gemeente maar ook hogere autoriteiten (provincie / regio) goedkeuring moeten geven en dat neemt al gauw een half jaar in beslag.