Bij het kopen van onroerend goed in Italië komen er steeds extra kosten bovenop de aankoopprijs, zoals mogelijk makelaarskosten, notariskosten en belastingen / registratierechten bij de aankoop.
Ook voor de bijbehorende landbouwgronden moeten registratierechten worden betaald. Voor niet-boeren bedragen deze belastingen 15%.
Dit percentage wordt berekend op basis van de werkelijke waarde van het terrein, zoals vermeld in de notariële akte. Het is de taak van de notaris om in de akte een onderscheid te maken tussen de waarde van de gebouwen (waarop registratierechten in principe worden berekend op basis van de lagere kadastrale waarde) en de waarde van de agrarische terreinen.
Bovendien heeft de Agenzia delle Entrate (de Italiaanse belastingdienst) de mogelijkheid om de waarde van de gronden in de akte te corrigeren als de dienst van mening is dat de staat recht heeft op hogere inkomsten op basis van regionale lijsten met waardebepalingen dan wat door de notaris is vastgesteld.
Elk stuk landbouwgrond heeft een specifieke omschrijving in het kadaster, zoals wijngaard, bos, akkerland, veld, en elke omschrijving heeft, afhankelijk van de locatie, een eigen waarde. Wijngaarden hebben bijvoorbeeld een hogere waarde dan bossen, en wijngaarden in het Barolo-gebied moeten meer opbrengen dan wijngaarden rond Acqui Terme. Op basis van het kadaster en hun lijsten kan de Agenzia van mening zijn dat de door de notaris vastgestelde waarde te laag is, wat kan leiden tot corrigerende registratierechten.
Er zijn enkele praktische oplossingen voor dit probleem, zoals het ‘downgraden’ van het terrein. Als enkele percelen van het landgoed dat je wilt kopen kadastraal nog steeds worden geregistreerd als wijngaard, maar in de praktijk al dertig jaar overwoekerd zijn en dus feitelijk ‘veld’ zijn geworden, kan een geometra de wijngaard in het kadaster omzetten naar veld, waardoor de waarde van de grond (en daarmee gepaard gaande rechten) lager wordt. Dit betekent ook dat de Agenzia bij een eventuele controle zal zien dat het perceel in het kadaster inmiddels bekend is als ‘veld’.
Een andere optie is om het terrein rond de woning, dat kadastraal bekend staat als een apart perceel, te laten registreren als ‘bijhorend’ aan de woning, waardoor het zijn afzonderlijke omschrijving in het kadaster verliest en dus onder de kadastrale waarde van het huis wordt belast, in plaats van op de werkelijke waarde van de grond. Dit kan uiteraard enkel wanneer het om een beperkte grootte gaat die duidelijk niet gebruikt wordt voor een landbouwactiviteit.