De start van allerlei fantasieverhalen rond wonen en werken in Italië werd enkele weken geleden gegeven door de burgemeester van Bormida, een klein dorp in Liguria. Iedereen die naar zijn leeglopende gemeente wou verhuizen zou 2.000 euro krijgen én er waren huurwoningen voor 50 euro/maand.
Maar liefst 17.000 duizend inschrijvingen op amper 1 week en toen bleek dat dit slechts een ‘ideetje’ was van de brave man, een “ballonnetje” zoals dat heet zonder enige wettelijke achtergrond, laat staan goedkeuring door de gemeenteraad. Als je weet dat de kleine gemeentes hier geld te kort hebben om de grasbermen te maaien en het dikwijls de eerste burger zelf is die met zijn tractor rondrijdt dan besef je dat 2.000 euro per nieuwe inwoner behoorlijk wishfull thinking was.
Ook het huurwoningenverhaal moet je met een grove korrel zout nemen. Bormida zou beschikken over 3 (ja, u leest goed, drie) sociale appartementen die tegen lage vergoedingen kunnen gehuurd worden ALS er voldaan wordt aan de wettelijke voorwaarden voor sociale huur, zoals inkomsten, leeftijd, residentie, sociaal statuut, …..
Maar goed, het hek was van de dam, ‘men’ geloofde plots dat in Italië wonderen mogelijk waren.
De nieuwste hype is het bericht dat overal gedeeld wordt dat de Italiaanse staat gratis historische gebouwen ter beschikking stelt, de lonkende titel luidt dan meestal ‘voor wie een gratis kasteeltje in Italië’?
Onze mailbox staat roodgloeiend van de brave mensen die ook wel interesse hebben in een gratis gebouw. Jammer genoeg is het zo dat op de officiële site met betrekking tot deze actie staat dat de voorwaarden voor dit systeem nog moeten uitgewerkt worden maar dat het in ieder geval zal gaan om een gebruiksrecht gedurende een bepaalde termijn (vermoedelijk 30 à 40 jaar) en dus géén eigendomsoverdracht, waarbij je de verplichting zult hebben binnen een bepaalde termijn het gebouw te verbouwen volgens de huidige strenge verbouwingsnormen naar isolatie, herbruikbare energie, etc., als je rekent op gemiddeld 1.000 euro/m² verbouwing en de grootte van een ‘gekregen’ kasteel van bvb. 800m² kan je zelf je rekening maken niet?
Geloof me, als het te mooi klinkt om waar te zijn is het in 99% van de gevallen ook gewoon niet waar, het spijt me ‘to kill the dream’ maar dergelijke verhalen komen de geloofwaardigheid van iedereen die wel ernstig bezig is rond vastgoed in Italië niet ten goede.
Enkele jaren geleden bestond zo de mogelijkheid een ‘gratis’ wijngaard in de Cinque Terre te krijgen, ook daar een stormloop, ook daar de ontnuchtering, je ‘kreeg’ een gebruiksrecht van 99 jaar en je moest de wijngaard niet enkel onderhouden maar opnieuw rendabel maken en houden. Als je weet dat de wijngaarden in de Cinque Terre op de meest steile zeehellingen en onmogelijk te bereiken plaatsen liggen én dat diegene die ter beschikking werden gesteld uiteraard de moeilijkste waren (én de minst rendabele) begrijp je dat het nog net geen vergiftigd geschenk was maar toch, het enthousiaste van de meeste mensen smolt als sneeuw voor de zon eens ze de vervallen wijngaarden daadwerkelijk te zien kregen.
Ook in sommige dorpen in Zuid Italië of op Sicilië kun je voor 1 euro een woning krijgen, en ook daar betreft het natuurlijk net die woningen én plekken die niemand echt wil, dorpen die uren weg van de bewoonde wereld liggen en waar nog amper een levende ziel woont en huizen die op instorten staan midden in het dorp, zonder uitzicht, zonder tuin en zonder privacy.
Ook daar teken je dan een contract waarin je je verbindt de woning binnen korte termijn op te knappen volgens de moderne regels van de verbouwing en krijg je een verbod de woning gedurende een bepaalde termijn opnieuw te koop te mogen aanbieden, in dit systeem gaat het dus niet om een gebruiksrecht maar wel degelijk om een echte eigendomsoverdracht.
Het is jammer, maar ook in Italië blijkt Sinterklaas niet te bestaan.