In België ‘moet’ je aangifte doen van het feit dat je een tweede woning in het buitenland bezit en de effectieve huurinkomsten uit dat pand dan wel de huurwaarde in je belastingaangifte vermelden.
Vermits er met Italië een fiscaal verdrag bestaat om dubbele belastingen te vermijden, wordt het algemeen geldend basisprincipe gerespecteerd, zijnde ‘je wordt enkel belast in het land waar de woning gelegen is’, in Italië dus.
Wel wordt de huurwaarde dan wel de huurinkomsten (MIN de reeds in Italië betaalde belastingen) bijgeteld bij de andere inkomsten waardoor het zich kan voordoen dat je in België in een hogere belastingschaal terechtkomt.
Bvb. : huurinkomsten 12000 euro, daardoor bvb. sprong in Belgische belastingschaal van 45 naar 50% waardoor je niet rechtstreeks betaalt op die 12000 euro maar wel 5% meer belastingen betaalt op al je andere inkomsten.
In de praktijk is het in de meeste gevallen zo dat de Belgen die een tweede woning kunnen financieren met ‘officieel’ geld reeds in de hoogste belastingschaal belast worden en deze ‘extra inkomsten’ geen effect hebben, dus ook niet onrechtstreeks.
Anderzijds, in Italië ‘moet’ elke buitenlander, ook niet resident, aangifte doen van alle inkomsten behaald uit in Italië gelegen vastgoed en wordt er dus of op de effectieve en aangegeven huurinkomsten belast dan wel op de theoretische huurwaarde (in het geval de woning niet officieel verhuurd wordt), die meestal laag ligt.
Er zijn wel ook diverse mogelijkheden kosten in verband met de woning in te brengen.
Je moet wel zelf bij de gemeente (er zijn andere mogelijkheden, ook online) een aangifteformulier halen en bent dus zelf verantwoordelijk voor een tijdige en correcte aangifte.
Uiteindelijk word je via de gewone inkomstenbelastingen belast, zijnde in de schaal van 23 tot 42% afhankelijk dus van de aangegeven inkomsten en de in aanmerking genomen kosten.
De meeste buitenlanders geven netto minder dan 15.000 euro aan en zullen dus maximaal aan 23% daar op belast worden.